Rain and Romance

Rain has been related with romance. Poets have spent  thousands of words decribing the beauty and romanticism of rain. Even I believed rain was romantic. But it all depends on how you are affected with it. Last night, there was a heavy downpour. It was a relief after the scorching heat.

Read More

आकाश अँगाल्ने रहरहरू

किन यति धेरै टाढा छ्यौ
मेरो नजीकै भएर पनि
किन यति अप्राप्य तिमी
मेरो उपलब्धिको घेरा बाहिर
किन उठ्छन् भर्भराएर
तातो पोल्ने आगोका लप्काहरू
मलाई डढाउन खित्का छोडेर
कतै कुनै गलतीले
कोरिदिएको लक्ष्मणरेखाबाट
जब म हतास, निराश
घाइते, दुख्दै, चहर्‍याउँदै
चर्केर असंख्य प्रहारहरूबाट
तिमीलाई अंगाल्न खोज्छु

किन ईन्द्रेणी जस्तै तिमी
मेरो आकाशभरी तन्केर पनि
रङ्गहीन छ धर्ती मेरो
किन मेरा मनभरिका
कक्रक्किएका डाँठहरूमा
सकीनसकी झुण्डेर बसेका
सुकेका पातहरूमा
एक धर्का हरियाली पनि
सपना बनेका हुन् मेरा लागि

किन झनै परपर सर्छयौ
क्षितिज जस्तो तिमी
म जति नै बढे पनि 
किन पर पुग्छ्यौ तिमी
मेरो आँखै अघि रहेर पनि 
कतै कुनै बतासले
जोडसंग हुत्याइदिएको बादल जस्तो
मैले भेट्टाउनै नसक्ने गरी
जतिबेला म रापले जलेर
सियांलको तृष्णामा
तिमीलाई खोजिरहेको हुन्छु

Read More

Changing Times

Here I am once again, after a long time at Baghbajaar. The place, where I have spent a lot a time earlier when I had a lot of free time to spend. Anil, Sunil, Suman, Sujeet (whom we all called Sahuba affectionately because of his shop), Utsav, Binod and lot more other friends would hang out regularly around this area. Aradhana cafe inside Shrestha Tailoring's compound where we had countless plannings for music videos and films. Some of them materialized, some didn't.

After Years, I have some free time to kill and I am here with a chilled bottle of a cold drink (hope Baba Ramdev is not reading this). I have noticed that a lot of things have changed. The familiar faces are no longer there. Sahuba's gift shop has transformed into a department store and he is no longer seen there. He is involved in an NGO and was saying sometimes back,
"Aajkal byapar nai chhaina, Aba dollar ko kheti garne."

Suman's furniture shop is also not there. Ram Dai has closed his restaurant and no one knows where he is. But Bagbazaar is still abuzz with activities. The faces have changed, new shops have replaced the old ones but the life goes on.

Read More

Ambitions beyond capabilities

The history has proved that when someone has ambitions beyond their capabilities, it has always ended in harming that individual. Also, the side effects of the senseless ambition sweeps away a lot others along with its flood. Still ambitions have no limit. Those who can not set their priorities as to how much they should desire result in collapsing big time. Normally people who get more than they deserve are the ones to crave for more and more.

Sujata Koirala's ambition to become a Deputy Prime Minister and Girija's blind support for that is alarming. They must have thought when the whole country is practising pressure politics to achieve logical-illogical demands, they can get away with it as well. Growing dissatisfaction within the party has not been able to get Girija's ear. He reminds me of Dhritarashtra of Mahabharat. The only difference is Duryodhan has a sex change this time and comes in as a woman. When women have been adamant, they have altered the course of history fpr the worse. History is full of examples like that. Kaikayee's hunger for power shaped up the Ramayan differently.

Minister of foreign affairs holding the official visit of a Prime Minster in ransom to get the portfolio of DyPM and missing it is an example of stupidity and negligence. Girija Prasad Koirala is once again risking his fame for the blind love towards his daughters. They should  convince the party and the public as to how Sujata Koirala should be a DyPM and justify her contribution and capability, not that they should go for pressure politics. Why everyone is looking after their petty interests and jeopardizing the peace process and constitution making?

Maybe the father was trying to gift his daughter on upcoming Father's day to be an example of a perfect dad. Will someone tel him that a leader of his stature should try to be the father of the whole country? It is upto him how he wants the histroy to remember him. If dad-daughter duo go on like this, they will be mentioned as Kaikayee and Dhritarashtra of our time.

Read More

मलाई त परेको छैन नि

बिहान चाँडै उठेर निस्कने क्रममा हरेक दिन बाटाका खम्बाहरूमा यस्तै दृश्यहरू देखिने गर्छन्। हेर्दा सामान्य कुरा नै हो, तर यसले हाम्रो संस्कारको पोल खोलिरहेको जस्तो मलाई भान भयो। लोडशेडिङ्गको चर्को मारमा परेको बेला फतफत र गनगन गरे कहिल्यै नथाक्ने हामी अरूबेला भने अलिकति हात लम्क्याएर कुनै खम्बाको बत्ती निभाउने जमर्को साधारणतया किन गर्दैनौं। यसरी खेर गइरहेका सय्यौं-हज्जारौं खम्बाहरूका बत्तीहरूले कति धेरै ऊर्जा नाश गरिरहेका होलान्। तर के मतलब मेरो मिटरमा चढ्ने होइन क्यार त्यस्को बिल।

घरमा अनावश्यक रूपमा पानी खेर फ्याल्दा पनि यही सहरका कति मान्छेहरू सार्वजनिक धाराहरूमा एक गाग्रो पानीका लागि घण्टौं लाममा लागेर मारामार गरिरहेका छन् भन्ने कुरा बिर्सन्छौं हामी। आफ्नो घरमा त डीप बोरिंगबाट वालछ्याल् पानी आउँछ भनेर दङ्ग पर्ने बेला दुई दिन अघिमात्र पत्रिकामा पढेको कुरा बिर्सिसकेका हुन्छौं, दैनिक बाह्र करोड लिटर पानी भुईंमुनिबाट तानिने कारण पानीको सतह नै निकै तल पुगिसकेको छ। कुनै दिन त्यसले भयावह परिणाम ल्याउन सक्छ भनेर हामी सोच्न पनि चाहँदैनौं। मेरो घरमा त टन्न पानी आएकै छ नि।

संसार कै सबैभन्दा बढी फोहोर, प्रदूषित र अव्यवस्थित सहरको सूचिमा परिसकेको कुनै बेला भानुभक्तको अमरावती, स्वर्गसरी यो कान्तिपुरी नगरीमा अमेरिका यूरोप वा अन्य विकसित मुलुकका सुविधासम्पन्न सहरहरूको बराबर भाउ पुगेको जग्गाका स-साना टुक्राहरू किनेर, ईन्चईन्चका लागि छिमेकीसंग बाझ्दै, साँघुरो बाटाहरूका संजाल भित्र बनाइएका घरमा बस्दा, हामी सोच्नसम्म पनि सोच्दैनौं- कुनै दिन कुनै भवितव्य परेको खण्डमा एम्बुलेन्स अथवा दमकल कहाँसम्म आउन सक्छ? किनभने त्यो मलाई परेको कहाँ छ र?

घरघरका फोहोरहरू सुटुक्क लगेर बाटोमा मिल्क्याएर नाकमुख कपडाले ढाकेर हिंड्छौं, कुन दिन यहाँ ठूलो महामारी फैलन्छ भनेर फतफत गर्दै। तर त्यति बेला बेला जाजरकोट र रूकुमको महामारी हाम्रो लागि रेडियो वा टेलिभिजनले फलाक्ने फगत एक अर्को समाचार मात्र हुन्छ, मृतकका संख्याहरू अंकहरू मात्र हुन्छन् किनकि त्यो हामीलाई, हाम्रो परिवारमा परेको कहाँ छ र?

आफूलाई परिसकेपछि मात्र कुनै कुराको समाधान खोज्ने हाम्रो बानीले कुनै दिन हामीलाई यस्तो स्थितिमा नपुराओस्, जुन दिन हामीसंग पछुताउने बाहेक अरू बाटो हुँदैन। एकजनाको मात्र प्रयासले कुनै पनि कुरा सम्भव हुँदैन। अनि हामीले बुझ्नै पर्ने अर्को कुरा के हो भने, सानासाना कुराहरूबाट सुरु नगरी ठूला उपलब्धिहरू पनि सम्भव हुँदैनन्। पहिले आफूलाई नसुधारी समाज वा राष्ट्र सुध्रिदैंन। आफ्नो चरित्रलाई नयाँ रूप नदिई नयाँ नेपाल बन्दैन।

Read More

अलिकति तिमी अभिमान छोड

"सीतारामले गर्दा खानै गाह्रो हुन लाग्यो नि सर !"
टोलका एक परििचत भन्दै थिए । पेसाले उनी यातायात व्यवसायी हुन् । चार-पाँचवटा ट्याक्सी छन् उनका । तर, सबै ट्याक्सी मिटर जाँचका लागि गुणस्तर तथा नापतौल कार्यालयमा लाम लागेकाले कमाइ खान गाह्रो भएको रहेछ । केही समयअघि मिटरलाई मनलाग्दी चलाएका ट्याक्सीहरू कारबाहीमा परेका थिए । र, त्यही कारबाहीका मूली ट्राफिक प्रहरी सीताराम हाथेछुप्रति उनको गुनासो लक्षित थियो ।

स्वदेशमा नै आविष्कार भएको सस्तो, राम्रो, बलियो र भरपर्दो छुस भनिने प्रविधि अपनाएर ट्याक्सीवालाले अनावश्यक रूपमा यात्रुहरूलाई ठग्ने गरेका गुनासाहरू सुनिँदै आएका हुन् । तर, सक्रिय र प्रभावशाली रूपमा चाहिँ विरलै मात्र कारबाही हुन्छ । उनका अनुसार, केही फटाहाका कारण सही ढंगले चल्ने उनका जस्ता सवारीसाधनले पनि व्यर्थमा दुःख पाउनुपर्‍यो । ट्याक्सीलाई कारबाही गरेको समाचार प्रसार गर्ने सञ्चारमाध्यमहरू गुणस्तर तथा नापतौल कार्यालयमा पाइने दुःखका बारे मौन बसेकामा पनि उनले गुनासो पोखे । नापतौलका मान्छे र ट्राफिकले पैसा कमाउने भए भन्दै उनले लामो सुस्केरा पनि काढे ।

Read More