Translate

Tuesday, December 5, 2017

जुम्मा चुम्मा दे दे...

मंसिर , २०७४-मलाई पान खान कहिले पनि मन लाग्दैनथ्यो, अझै पनि लाग्दैन तर त्यस दिन नयाँ दिल्लीको रिगल भन्ने सिनेमाहलको पानपसलको अगाडि वाजिद अली शाहको खनाति नै हुँ भनेजस्तो नवाबी सानका साथ उभिएको थिएँ

कामविशेषले दिल्ली पुगेको थिएँ काठमाडौंको माघे जाडो केही दिनको लागि भए पनि छल्न पाएकोमा रमाइलो लागिरहेको थियो काम सकाएर बिहीबारको दिउँसो कनाट प्लेसको रमझम हेर्दै बराल्लिइरहेको थिएँ अलि परको सिनेमाहलमा लगाइएको विशाल पोस्टरले मेरो आँखा तान्यो काठमाडौंमा सिनेमाका त्यत्रा बडेमानका ब्यानरहरू नदेखिने हुँदा त्यो आफंैमा तिलस्मी कुरा थियो झन् त्यसमाथि क्रुद्घ मुद्रामा उभिएको अमिताभ बच्चन उनको अँगालोमा मोहक मुस्कान छरेर क्यामरामा सीधा हेरिरहेकी किमी काटकर भएपछि के चाहियो ? ती दुईलाई नजिकबाट नियाल्ने मेरा आँखाहरूको मौन भाषा बुझेझैं मेरा पाइलाहरू स्वयं गतिशील भएर रिगल सिनेमाभवनतिर लम्के