हामी आम नेपालीहरुलाई भकुण्डोसंग अगाध स्नेह छ । किनभने सदियौं देखि हामी आफै पनि भकुण्डो नै बनिरहेका छौं । नयाँ नयाँ खेलाडीहरु आउँछन् । टिमको नाम फेरिन्छ । उनीहरुले लगाउने जर्सी पनि समयसमयमा परिवर्तन हुन्छ । तर हाम्रो नियति कहिले पनि फेरिंदैन । हामीलाई उनीहरु यताबाट उता गुडाउँछन्, न्वारान देखिको बल लगाएर लात्ताले उडाउँछन्, थचार्छन्, थिच्छन् अनि हामीलाई जाली भित्र छिराएर खुसी हुन्छन्,
“गो..........ल ।”
रमितेहरु दंग पर्छन् । थपडी बजाएर उफ्रिन्छन् । हामी आफ्नो चोटबाट तब्ग्रिन पाएका हुन्नौं, टप्प टिपेर मैदानको बीचमा लगिन्छौं । फुटबलमा रेफ्री कहिले कुन देशको हुन्छ, कहिले कुन देशको । उसले पिर्र पारेर सिठ्ठी फुक्छ । हामी फेरि मैदानभरि गुडाइन थाल्छौं । भूपिले पनि भन्थे, “हामी क्यारेमका गोटी हौं ।” फाफुरा भन्छ, “हो कविज्यू । हामी क्यारेमका गोटीजस्तै फुटबलको भकुण्डो पनि हौं ।”
हाम्रो आफ्नो पनि त्यही नियति भएको हुनाले होला भकुण्डो हामीलाई प्रिय छ । त्यसैले अरुबेला फुटबल नहेर्नेहरु पनि विश्वकप भनेपछि त्यसलाई छुटाउँदैनौं । भलै गोलकिपरको एल बी डब्ल्यू भएको पनि अम्पायरले दिएन भनेर उफ्रिंदै भए पनि हामी रात–बिरात निन्द्रा बिगारेर भकुण्डो हेर्छौं ।
विश्वकप चलुन्जेल केही हप्तादेखि टोलको चिया पसलमा लात्ते भकुण्डाको सानोतिनो सत्ता बजार चल्ने गरेको थियो । एक कप चिया, चिया र डोनट, फुल चिया सेट(जसमा चनाको तरकारी समेत हुन्छ) देखि लिएर नगदमा पचास देखि एक हजारसम्मको बाजी त्यहाँ लाग्ने गथ्र्यो । फाफुरा पनि मौकामा चौका हान्दै आफ्नो गच्छे अनुसारको बाजी लगाउन पल्केको थियो । तर, यसपटक उसको ग्रहदशा खराब भएर हुनुपर्छ, उसले जसजसको पक्षमा बाजी लगायो, ती सबै चुनावको काँग्रेस हुन थाले । हुँदाहुँदा क्वार्टर फाइनलसम्म आइपुग्दा त फाफुरा अरु सत्ताखोरहरुको लागि वरदान बन्न पुग्यो । चलाख खेलाडीहरु फाफुराले जुन टिम छान्यो, त्यसको विपक्षीमा बाजी थाप्न र जित्न थाले । एक जना उदारमना महापुरुषले त फाफुरालाई यतिसम्म भने,
“तिमी मैले छानेको टिमको विरोधी टिम छानेर त्यसलाई बिछुक लगाऊ फाफुरा । म विश्वकप चलुन्जेल हरेक बिहान तिमीलाई सित्तैमा चिया र डोनट खुवाउँछु ।”
फाफुराले उसको त्यो प्रस्ताव सहर्ष स्वीकार ग¥यो । ढाँटेको होइन, फाफुराको यो गौरवशाली परम्परा अस्ति रातिको फाइनल खेलसम्म पनि टुटेन । त्यही खुसीमा हिजो बिहान त त्यो मानिसले फाफुरालाई चिया र डोनटसंगै बोनस भनेर आलुको तरकारी पनि खुवायो । यसरी प्राकृतिक विपत्ति आइपरेको बेला पनि सक्नेहरुले त्यसैलाई ।।।भजाएरग्́ आफ्नो दूनो सोझ्याए जसरी फाफुराले पनि आफ्नो बिछुकको फाइदा उठाएको थियो । हुन त खासमा भन्ने हो भने यसपटकको विश्वकपमा फफुरालाई विपरित लाग्छ भन्ने कुराको संकेत त शुरु देखि नै देखिएको थियो ।
विश्वकप शुरु हुनु अघि फाफुराले टोलका खम्बाहरुमा निकै दिनदेखि एउटा आकर्षक विज्ञापन टाँसिएको देखेको थियो । ।।।मात्र सय रुपैंयामा घरघरमै आएर कलर टिभी बनाइन्छ ।ग्́ विश्वकप लात्ती भकुण्डो शुरु हुन लागेको बेला त्यो विज्ञापनले फाफुराको आँखा तानेको थियो । यस्तो बेलामा मानिसहरु ऋण गरीगरी विश्वकपका लागि नयाँ टिभी किन्छन् भन्ने पनि उसले सुनेको
थियो । फाफुरालाई पनि त्यसको रहर त नलागेको कहाँ हो र ? रहर लाग्दैमा कहाँ हुन्छ र ? नेपाल वायुसेवा निगमले स्थूल शरीर भएको चीलगाडी किनेजस्तो फाफुराले नयाँ टिभी किन्न सक्ने कुरा भएन । तर टोलको खम्बामा टाँसिएको विज्ञापनले फाफुरालाई आशावादी बनाइदियो । उसले त्यसमा दिइएको नम्बरमा लगातार पाँच पटक मिस् कल ग¥यो । आजित भएर त्यो मानिसले कल ब्याक गरेर हका¥यो,
“यो कहाँ प¥यो ?”
मोबाइलमा फोन गरेर कहाँ प¥यो भनेर सोध्ने पनि हामी नेपालीहरुको विशिष्ट पहिचान मध्येको एक हो । अरुबेला त यस्तो प्रश्नको उत्तरमा फाफुरासंग अर धेरै उरण्ठेउला उत्तरहरु हुन्थे । तर यो त आफैले मिस् कलको जाल हानेर पारेको माछो थियो । त्यसैले उसले मीठो स्वरमा भन्यो,
“माफ गर्नुहोला, काटिया काटियै गर्छ भन्या । अहिले बल्ल तपाईको बोली सुनियो ।”
“किन तारन्तार मिस् कल हानिरा ?”
“घरमै आएर कलर टिभी बनाइदिने भने विज्ञापन तपाईँले टाँस्नुभा हो ?”
उताबाट हो भन्ने जानकारी प्राप्त भएपछि फाफुराले त्यस मानिससंग कुरा मिलायो । त्यही अनुसार ऊ साँझ चार बजे टोलको माइक्रो बसपार्कमा आउने भयो । आजकल विदेश भ्रमणमा जाने हाम्रा प्रधानमन्त्री र राष्ट्रपतिज्यूहरुलाई त्यहाँका फाफुराकै औकातका प्यूसा मन्त्रीहरुले गर्ने जस्तै भव्य स्वागत गर्दै फाफुराले कलर टिभी बनाउने मानिसको सवारी आफ्नो डेरासम्म चलायो । अलिकति पर मेलम्ची निर्मित सानोतिनो समुन्द्र तर्न पर्ने थियो । त्यो मानिसले भन्यो,
“तपाईको कोठा पुग्न त ।।।नाम लियो भने कारवाही हुनेग्́ वस्तु पो चाहिने रहेछ त ।”
फाफुरा खिस्स हाँस्यो । वाधा अड्चन पार गरेर कोठामा पुग्नासाथ उसले सोध्यो, “खोई तपाईको टिभी ?”
फाफुराले कुनै नयाँ भवनको उद्घाटन गरेजसरी आफ्नो जीउ पुछ्ने मैलो रुमालले छोपेको टिभीको अनावरण ग¥यो । त्यो मानिसले जिल्ल परेर हालका टेलिभिजनहरुको रामापिथेकसलाई हे¥यो । अनि सोध्यो,
“के बिग्रेको छ ?”
फाफुराले हाँस्दै गर्वका साथ भन्यो,
“सतको धनले किनेको टिभी हो । यसको खरीदमा कुनै अनियमितता वा छ्याकनको प्रावधान थिएन । वायु सेवा निगमको जहाज वा सडकको पिच हो र किन्न नपाइ वा बन्न नपाइ बिग्रिनलाई ? किनेको बेलादेखि अहिलेसम्म केही दुख दिएको छैन यसले भाई ।”
त्यो मानिसले खाउँलाजस्तो आँखाले हेर्दै सोध्यो,
“बिग्रेको छैन भने मलाई किन बोलाएको त ?”
”सय रुप्याँमा घरैमा आएर कलर टिभी बनाइन्छ भन्या हैन त ?”
अझ जिल्ल पर्दै उसले भन्यो,
“त्यो त हो नि । तर .....”
फाफुराले उसको कुरा काट्दै भन्यो,
“बनाइदिनुस् न त कलर टिभी । यो ब्ल्याक एण्ड ह्वाइट टिभी हो । नत्र वल्र्ड कप हेर्दा कहिलेकहीं दुइटा टिमै छुट्याउन सकिँदैन ।”
हेर्नुस्, त्यसपछि त्यो मानिसले उल्टै फाफुरालाई यति गाली गरेर गयो, जति गाली त विपक्षमा बसेको पार्टीले सरकारमा भएकाहरुलाई पनि गर्दैन होला । फाफुरा सोच्न थाल्यो, नसक्ने भए किन विज्ञापन गरेको होला ?
कुनै बेला थियो, जब मान्छे भन्ने गर्थे, सबैभन्दा ठूलो कुरा मान्छेको बोली हो । नसक्ने कुरा बोल्नै हुँदैन, बोलेको कुरा नसक्नै हुँदैन । तर त्यसपछि नेता र राजनीतिज्ञहरु भन्ने प्राणीहरुको उत्पत्ति भयो । उनीहरुले यो प्रथालाई ठ्याक्कै उल्ट्याइदिए । अब हुँदाहुँदा आजकल यस्तो अवस्था आइसक्यो, सबै मानिसहरु गफैले मात्र बम्बै कलकत्ता हाँक्ने भए । कसैको बोलीलाई कसैले गम्भीरतापूर्वक नलिने भइसक्यो । बोलेको कुरा पु¥याउन नपर्ने भएपछि मानिसहरु ठूलाभन्दा ठूला गफहरु ठोक्न थाले । त्यसैले आजकल कसैको पनि बोलीको ठेगान हुन छाड्यो हेर्नुस् । भन्ने बेला एक थोक भन्छन् तर गर्ने बेला केही नि गर्दैनन् । अथवा अर्कै थोक गर्छन् । अगुवाहरु नै ठगुवा अनि बाटो हगुवा हुन थालेपछि त्यसैको सिको गरेर माथिदेखि तलसम्मकाहरु घैंटे हान्न ओस्ताद हुन थाले । सय रुप्याँमा घरमै आएर कलर टिभी बनाइदिन्छु भन्ने गफाडी पनि यही कडीको पछिल्लो उदाहरण हो । हामीहरेक ठाउँमा यस्तै भ्रामक नारा, वाचा र विज्ञापनले ठगिएका छौं । एउटा सवारी चालकको अनुमतिपत्र नवीकरण गर्न एक वर्ष लाग्ने देशमा सय दिनको समयसीमा राखेर गँजडीले पनि गर्न नसक्ने गफ गरेर चुनाप जित्न सकिने देश हो यो ।
अब विश्वकप सकिएको छ । फाफुरालाई पीर परेको छ । परिवार र साथीभाइ त भै हाले, सामाजिक सञ्जालमा समेत नचिनेका मानिसहरुसंग बाझाबाझ गर्दै हामी भकुण्डोको आनन्द लिइरहेका थियौं । अब नियाश्रो लाग्ने भयो हामीलाई । अब हामी कोसंग निहुँ खोज्ने ? के कुरामा खण्डित हुने होला लौ ? यो कुराको उत्तर पाइएला कि भनेर फाफुरा उही भरपर्दो रत्नपार्कमा पुग्यो र टोपीले मुख छोपेर सुत्यो । नभन्दै एकै छिनमा उसको मगजमा झिलिक्क आयो, हामीलाई जुट्ने कारण खाज्े न पो गाह्रो हो त । किनभने त्यो आफैले खोज्नुपर्छ । फुट्ने कारण त नाथे जति पनि पाइन्छ । किनभने त्यो त अरुले खोजीखोजी हाम्रो अगाडि ल्याइदिन्छन् । दुखै गर्नु पर्दैन ।
“गो..........ल ।”
रमितेहरु दंग पर्छन् । थपडी बजाएर उफ्रिन्छन् । हामी आफ्नो चोटबाट तब्ग्रिन पाएका हुन्नौं, टप्प टिपेर मैदानको बीचमा लगिन्छौं । फुटबलमा रेफ्री कहिले कुन देशको हुन्छ, कहिले कुन देशको । उसले पिर्र पारेर सिठ्ठी फुक्छ । हामी फेरि मैदानभरि गुडाइन थाल्छौं । भूपिले पनि भन्थे, “हामी क्यारेमका गोटी हौं ।” फाफुरा भन्छ, “हो कविज्यू । हामी क्यारेमका गोटीजस्तै फुटबलको भकुण्डो पनि हौं ।”
हाम्रो आफ्नो पनि त्यही नियति भएको हुनाले होला भकुण्डो हामीलाई प्रिय छ । त्यसैले अरुबेला फुटबल नहेर्नेहरु पनि विश्वकप भनेपछि त्यसलाई छुटाउँदैनौं । भलै गोलकिपरको एल बी डब्ल्यू भएको पनि अम्पायरले दिएन भनेर उफ्रिंदै भए पनि हामी रात–बिरात निन्द्रा बिगारेर भकुण्डो हेर्छौं ।
विश्वकप चलुन्जेल केही हप्तादेखि टोलको चिया पसलमा लात्ते भकुण्डाको सानोतिनो सत्ता बजार चल्ने गरेको थियो । एक कप चिया, चिया र डोनट, फुल चिया सेट(जसमा चनाको तरकारी समेत हुन्छ) देखि लिएर नगदमा पचास देखि एक हजारसम्मको बाजी त्यहाँ लाग्ने गथ्र्यो । फाफुरा पनि मौकामा चौका हान्दै आफ्नो गच्छे अनुसारको बाजी लगाउन पल्केको थियो । तर, यसपटक उसको ग्रहदशा खराब भएर हुनुपर्छ, उसले जसजसको पक्षमा बाजी लगायो, ती सबै चुनावको काँग्रेस हुन थाले । हुँदाहुँदा क्वार्टर फाइनलसम्म आइपुग्दा त फाफुरा अरु सत्ताखोरहरुको लागि वरदान बन्न पुग्यो । चलाख खेलाडीहरु फाफुराले जुन टिम छान्यो, त्यसको विपक्षीमा बाजी थाप्न र जित्न थाले । एक जना उदारमना महापुरुषले त फाफुरालाई यतिसम्म भने,
“तिमी मैले छानेको टिमको विरोधी टिम छानेर त्यसलाई बिछुक लगाऊ फाफुरा । म विश्वकप चलुन्जेल हरेक बिहान तिमीलाई सित्तैमा चिया र डोनट खुवाउँछु ।”
फाफुराले उसको त्यो प्रस्ताव सहर्ष स्वीकार ग¥यो । ढाँटेको होइन, फाफुराको यो गौरवशाली परम्परा अस्ति रातिको फाइनल खेलसम्म पनि टुटेन । त्यही खुसीमा हिजो बिहान त त्यो मानिसले फाफुरालाई चिया र डोनटसंगै बोनस भनेर आलुको तरकारी पनि खुवायो । यसरी प्राकृतिक विपत्ति आइपरेको बेला पनि सक्नेहरुले त्यसैलाई ।।।भजाएरग्́ आफ्नो दूनो सोझ्याए जसरी फाफुराले पनि आफ्नो बिछुकको फाइदा उठाएको थियो । हुन त खासमा भन्ने हो भने यसपटकको विश्वकपमा फफुरालाई विपरित लाग्छ भन्ने कुराको संकेत त शुरु देखि नै देखिएको थियो ।
विश्वकप शुरु हुनु अघि फाफुराले टोलका खम्बाहरुमा निकै दिनदेखि एउटा आकर्षक विज्ञापन टाँसिएको देखेको थियो । ।।।मात्र सय रुपैंयामा घरघरमै आएर कलर टिभी बनाइन्छ ।ग्́ विश्वकप लात्ती भकुण्डो शुरु हुन लागेको बेला त्यो विज्ञापनले फाफुराको आँखा तानेको थियो । यस्तो बेलामा मानिसहरु ऋण गरीगरी विश्वकपका लागि नयाँ टिभी किन्छन् भन्ने पनि उसले सुनेको
थियो । फाफुरालाई पनि त्यसको रहर त नलागेको कहाँ हो र ? रहर लाग्दैमा कहाँ हुन्छ र ? नेपाल वायुसेवा निगमले स्थूल शरीर भएको चीलगाडी किनेजस्तो फाफुराले नयाँ टिभी किन्न सक्ने कुरा भएन । तर टोलको खम्बामा टाँसिएको विज्ञापनले फाफुरालाई आशावादी बनाइदियो । उसले त्यसमा दिइएको नम्बरमा लगातार पाँच पटक मिस् कल ग¥यो । आजित भएर त्यो मानिसले कल ब्याक गरेर हका¥यो,
“यो कहाँ प¥यो ?”
मोबाइलमा फोन गरेर कहाँ प¥यो भनेर सोध्ने पनि हामी नेपालीहरुको विशिष्ट पहिचान मध्येको एक हो । अरुबेला त यस्तो प्रश्नको उत्तरमा फाफुरासंग अर धेरै उरण्ठेउला उत्तरहरु हुन्थे । तर यो त आफैले मिस् कलको जाल हानेर पारेको माछो थियो । त्यसैले उसले मीठो स्वरमा भन्यो,
“माफ गर्नुहोला, काटिया काटियै गर्छ भन्या । अहिले बल्ल तपाईको बोली सुनियो ।”
“किन तारन्तार मिस् कल हानिरा ?”
“घरमै आएर कलर टिभी बनाइदिने भने विज्ञापन तपाईँले टाँस्नुभा हो ?”
उताबाट हो भन्ने जानकारी प्राप्त भएपछि फाफुराले त्यस मानिससंग कुरा मिलायो । त्यही अनुसार ऊ साँझ चार बजे टोलको माइक्रो बसपार्कमा आउने भयो । आजकल विदेश भ्रमणमा जाने हाम्रा प्रधानमन्त्री र राष्ट्रपतिज्यूहरुलाई त्यहाँका फाफुराकै औकातका प्यूसा मन्त्रीहरुले गर्ने जस्तै भव्य स्वागत गर्दै फाफुराले कलर टिभी बनाउने मानिसको सवारी आफ्नो डेरासम्म चलायो । अलिकति पर मेलम्ची निर्मित सानोतिनो समुन्द्र तर्न पर्ने थियो । त्यो मानिसले भन्यो,
“तपाईको कोठा पुग्न त ।।।नाम लियो भने कारवाही हुनेग्́ वस्तु पो चाहिने रहेछ त ।”
फाफुरा खिस्स हाँस्यो । वाधा अड्चन पार गरेर कोठामा पुग्नासाथ उसले सोध्यो, “खोई तपाईको टिभी ?”
फाफुराले कुनै नयाँ भवनको उद्घाटन गरेजसरी आफ्नो जीउ पुछ्ने मैलो रुमालले छोपेको टिभीको अनावरण ग¥यो । त्यो मानिसले जिल्ल परेर हालका टेलिभिजनहरुको रामापिथेकसलाई हे¥यो । अनि सोध्यो,
“के बिग्रेको छ ?”
फाफुराले हाँस्दै गर्वका साथ भन्यो,
“सतको धनले किनेको टिभी हो । यसको खरीदमा कुनै अनियमितता वा छ्याकनको प्रावधान थिएन । वायु सेवा निगमको जहाज वा सडकको पिच हो र किन्न नपाइ वा बन्न नपाइ बिग्रिनलाई ? किनेको बेलादेखि अहिलेसम्म केही दुख दिएको छैन यसले भाई ।”
त्यो मानिसले खाउँलाजस्तो आँखाले हेर्दै सोध्यो,
“बिग्रेको छैन भने मलाई किन बोलाएको त ?”
”सय रुप्याँमा घरैमा आएर कलर टिभी बनाइन्छ भन्या हैन त ?”
अझ जिल्ल पर्दै उसले भन्यो,
“त्यो त हो नि । तर .....”
फाफुराले उसको कुरा काट्दै भन्यो,
“बनाइदिनुस् न त कलर टिभी । यो ब्ल्याक एण्ड ह्वाइट टिभी हो । नत्र वल्र्ड कप हेर्दा कहिलेकहीं दुइटा टिमै छुट्याउन सकिँदैन ।”
हेर्नुस्, त्यसपछि त्यो मानिसले उल्टै फाफुरालाई यति गाली गरेर गयो, जति गाली त विपक्षमा बसेको पार्टीले सरकारमा भएकाहरुलाई पनि गर्दैन होला । फाफुरा सोच्न थाल्यो, नसक्ने भए किन विज्ञापन गरेको होला ?
कुनै बेला थियो, जब मान्छे भन्ने गर्थे, सबैभन्दा ठूलो कुरा मान्छेको बोली हो । नसक्ने कुरा बोल्नै हुँदैन, बोलेको कुरा नसक्नै हुँदैन । तर त्यसपछि नेता र राजनीतिज्ञहरु भन्ने प्राणीहरुको उत्पत्ति भयो । उनीहरुले यो प्रथालाई ठ्याक्कै उल्ट्याइदिए । अब हुँदाहुँदा आजकल यस्तो अवस्था आइसक्यो, सबै मानिसहरु गफैले मात्र बम्बै कलकत्ता हाँक्ने भए । कसैको बोलीलाई कसैले गम्भीरतापूर्वक नलिने भइसक्यो । बोलेको कुरा पु¥याउन नपर्ने भएपछि मानिसहरु ठूलाभन्दा ठूला गफहरु ठोक्न थाले । त्यसैले आजकल कसैको पनि बोलीको ठेगान हुन छाड्यो हेर्नुस् । भन्ने बेला एक थोक भन्छन् तर गर्ने बेला केही नि गर्दैनन् । अथवा अर्कै थोक गर्छन् । अगुवाहरु नै ठगुवा अनि बाटो हगुवा हुन थालेपछि त्यसैको सिको गरेर माथिदेखि तलसम्मकाहरु घैंटे हान्न ओस्ताद हुन थाले । सय रुप्याँमा घरमै आएर कलर टिभी बनाइदिन्छु भन्ने गफाडी पनि यही कडीको पछिल्लो उदाहरण हो । हामीहरेक ठाउँमा यस्तै भ्रामक नारा, वाचा र विज्ञापनले ठगिएका छौं । एउटा सवारी चालकको अनुमतिपत्र नवीकरण गर्न एक वर्ष लाग्ने देशमा सय दिनको समयसीमा राखेर गँजडीले पनि गर्न नसक्ने गफ गरेर चुनाप जित्न सकिने देश हो यो ।
अब विश्वकप सकिएको छ । फाफुरालाई पीर परेको छ । परिवार र साथीभाइ त भै हाले, सामाजिक सञ्जालमा समेत नचिनेका मानिसहरुसंग बाझाबाझ गर्दै हामी भकुण्डोको आनन्द लिइरहेका थियौं । अब नियाश्रो लाग्ने भयो हामीलाई । अब हामी कोसंग निहुँ खोज्ने ? के कुरामा खण्डित हुने होला लौ ? यो कुराको उत्तर पाइएला कि भनेर फाफुरा उही भरपर्दो रत्नपार्कमा पुग्यो र टोपीले मुख छोपेर सुत्यो । नभन्दै एकै छिनमा उसको मगजमा झिलिक्क आयो, हामीलाई जुट्ने कारण खाज्े न पो गाह्रो हो त । किनभने त्यो आफैले खोज्नुपर्छ । फुट्ने कारण त नाथे जति पनि पाइन्छ । किनभने त्यो त अरुले खोजीखोजी हाम्रो अगाडि ल्याइदिन्छन् । दुखै गर्नु पर्दैन ।
0 प्रतिक्रिया दिनुहोस्:
Post a Comment