चार पर्खाल र थुनिएको कुकुर

तुषारोले सेताम्य भएका घाँसहरू अनि पुषको कठांग्रिने जाडो।

बोल्न नसक्ने एउटा निरिह जीवको मायालाग्दो रूवाइले मेरो निन्द्रा खुल्छ। मेरो घर छेऊमा एउटा खालि जग्गा छ। ती जग्गाधनी त्यहाँभन्दा टाढा बस्छन्। उनले त्यहाँ चारैतिर अल्गो पर्खाल लगाएका छन्। टिनको ढोकामा मारेको ताल्चा पनि खिया लागिसकेको छ। हिजो राति एउटा कुकुर त्यहाँ हाम्फालेछ। केही पाइएला कि भन्ने आशामा त्यहाँ छिरेको त्यो बिचरा रातभरि त्यहाँ चीसोमा थुनिएछ। मैले राति नै कतै कुकुर रोएको सुनेको थिएँ तर कुकुर रुनु कुन नौलो कुरा हो र भन्ने सोचेर निदाएँ। बिहान पनि त्यही आवाज सुनेर खोजीनिति गर्दा पो माया लाग्दो गरि यता र उति गर्दै रोइरहेको त्यो कुकुरलाई देखें। त्यो कठाग्रिंएको कुकुर भोक र जाडोले काम्दै रोइरहेको थियो। कोही आएर आफूलाई त्यहाँबाट मुक्त गरिदेला भनेर आफूले जानेको भाषामा गुहार माग्दैथियो।

त्यसलाई त्यहाँबाट निकाल्ने मेरा सामु दुईवटा मात्र उपाय थिए, या त भित्र गएर त्यसलाई बोकेर पर्खाल कटाउनुपर्थ्यो, या टिनको ढोकामा मारेको ताल्चा खोल्नु पर्थ्यो। मलाई दोमन भयो, त्यहाँ भित्र गएर नचिनेको कुकुरलाई बोक्न जाऊँ भने टोक्ला कि भन्ने डर। नटोके पनि कुनै रोगसोग लागेको हुन सक्थ्यो त्यसलाई। ताल्चा खोल्नका लागि साँचो छैन। जग्गाधनीलाई बोलाऊँ भने त्यति टाढाबाट एउटा भुस्याहा कुकुरलाई मुक्त गर्न उनी आउलान् भनेर मलाई बिश्वास भएन। छरछिमेकबाट उनको फोन नम्बर पत्ता लगाएर ताल्चा फुटालेर कुकुरलाई छुटाउने अनुमति मागें। नयाँ ताल्चा हालिदिने शर्तमा उनले अनुमति प्रदान गरे। मैले बल्लबल्ल ताल्चा फुटाएँ, चारवटा जति बिस्कुट खान दिएँ। त्यो कुकुर खुशी भएर पुच्छर हल्लाउँदै गयो।

त्यसलाई देखेर मलाई लाग्यो, अहिले हाम्रो हविगत पनि त त्यही कुकुरको भन्दा कति नै फरक छ र? हामी पनि त त्यस्तै नाघ्न नसक्ने पर्खालहरूले घेरिएका छौं, थुनिएका छौं। १६ घण्टाको लोडशेडिङ्ग, सडकमा थुप्रिएका फोहोरको डङ्गुर, शान्तिसुरक्षाको अभाव र राजनैतिक अस्थिरताका अल्गाअल्गा चारवटा पर्खालहरूका बीच रन्थनिएर छटपटिएका छौं। हामी पनि कहिले कसैले आएर त्यो ताल्चा काटेर हामीलाई उम्काइदेला भनेर टुलुटुलु हेरेर बसिरहेका छौं। बेलाबेला ढोकामा कोही आएको थाहा पाएर हामी उत्साहित हुन्छौं तर आउनेहरू परिस्थितिको अवलोकन गर्छन्, हामीलाई कसरी त्यहाँबाट मुक्त गर्ने भनेर छलफल गर्छन्, बिवाद गर्छन्, सहमतिमा पुग्दैनन्। आफै लड्न थाल्छन्, लडिरहन्छन्।

हामी कुरिरहेका छौ‌, कहिले कस्को आशमा, कहिले कस्को आशमा।
जाडो झनझन बढ्दो छ, भोक पनि।