आदर र सम्मान कसलाई ?

झण्डै एक वर्ष अघिको 'बायाँ फन्को'

केही दिन अघिको चीसो बिहानको कुरा हो । तुषारोले सेताम्य भएको भुईंलाई न्यानो पार्ने घाम उदाएको निकै बेर भैसके पनि कुहिरोको पर्दालाई पगालेर अझै पनि राम्ररी देखिन पाएको थिएन । सखारै कतै जानुपर्ने वाध्यता नभएकाहरु भाग्यमानीहरु आआफ्नो ओच्छ्यानमै गुँडुल्किरहेको बेला त्यस्तो सोख गर्न नपाउने अभागीहरु भने स्यूस्यू गर्दै हिंड्न थालिसकेका थिए ।

म पनि माथि भनिएका मध्ये दोश्रो वर्गकाहरुमा परेको हुनाले सखारै निस्केको थिएँ । म कोटेश्वर निर आइपुग्दा एउटा रमाइलो दृश्य देखियो । शुरुमा त मैले त्यसको रमाइलो पाटो मात्रै देखें र मनमनै मुस्काएँ । तर एकै छिनमा मैले त्यसको पछाडिको अर्को गूढ पक्ष पनि देख्न पुगें र त्यसले सोच्न बाध्य बनायो । भैंसीहरु बोकेको एउटा अजंगको ट्रक बीच बाटोमा स्टार्ट बन्द भएर थला परेको रहेछ । त्यति बेलासम्म त खासै धेरै सवारी साधनहरु बाटामा गुड्न भ्याइसकेका थिएनन् । तर एकै छिन पछि चहलपहल सुरु भएर छ लेनको बाटोलाई पनि चुनौती दिने गाडीहरुका ताँती लाग्ने समय भैसकेको थियो ।

डोरी आफैले किन्न नपरेसम्म

कुनै बेला कुनै एउटा राज्यमा कुनै एउटा ठूलो तानाशाहले शासन गथ्र्यो । आफ्नो राज्यमा सबै मान्छे खुसी थिए भन्ने उसलाई लाग्दथ्यो । किनभने कसैले पनि केही कुरामा कहिले पनि कुनै गुनासो गरेको उसले सुनेको थिएन । गुनासो नगर्नु भनेको सन्तुष्ट हुनु हैन भन्ने कुरा उसले बुझेको थिएन ।  कसैले गुनासो किन गर्दैनन् भन्ने कुरा पनि उसले कहिले पनि सोचेको थिएन । त्यहाँका जनतालाई पनि गुनासो नगरेपछि सन्तुष्ट भएको प्रमाणित भइन्छ भन्ने थाहा थिएन । 

एकपटक ऊ अर्को मुलुकका शासकको निमन्त्रणामा त्यहाँको भ्रमणमा गयो । उसलाई त्यहाँको शासकले आफ्नो मुलुकका भए जति राम्रा कुराहरु देखाएर प्रभावित पार्न खोज्यो र आफूलाई जनताले कति मान्छन् भन्ने कुरा देखाउन खोज्यो । तर तानाशाह न हो, ऊ त्यस्ता कुनै पनि कुराबाट प्रभावित भएन र उसले सोध्यो,

“शासकको रुपमा तिम्रो शक्ति कति छ भन्ने कुरा मलाई देखाउनु छ भने बिना कुनै कारण पाँच जना सरकारी कर्मचारीको जागीर खोसेर देखाऊ ।”