किन यति धेरै टाढा छ्यौ
मेरो नजीकै भएर पनि
किन यति अप्राप्य तिमी
मेरो उपलब्धिको घेरा बाहिर
किन उठ्छन् भर्भराएर
तातो पोल्ने आगोका लप्काहरू
मलाई डढाउन खित्का छोडेर
कतै कुनै गलतीले
कोरिदिएको लक्ष्मणरेखाबाट
जब म हतास, निराश
घाइते, दुख्दै, चहर्याउँदै
चर्केर असंख्य प्रहारहरूबाट
तिमीलाई अंगाल्न खोज्छु
किन ईन्द्रेणी जस्तै तिमी
मेरो आकाशभरी तन्केर पनि
रङ्गहीन छ धर्ती मेरो
किन मेरा मनभरिका
कक्रक्किएका डाँठहरूमा
सकीनसकी झुण्डेर बसेका
सुकेका पातहरूमा
एक धर्का हरियाली पनि
सपना बनेका हुन् मेरा लागि
किन झनै परपर सर्छयौ
क्षितिज जस्तो तिमी
म जति नै बढे पनि
किन पर पुग्छ्यौ तिमी
मेरो आँखै अघि रहेर पनि
कतै कुनै बतासले
जोडसंग हुत्याइदिएको बादल जस्तो
मैले भेट्टाउनै नसक्ने गरी
जतिबेला म रापले जलेर
सियांलको तृष्णामा
तिमीलाई खोजिरहेको हुन्छु
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
आदेश मन्त्रीज्यूको
ढोकाको थाप्लोमा अग्राखको काठमाथि चमचम गर्ने पित्तलको पातोमा टिलिक्क टल्कने अक्षरमा लेखिएको थियो - 'फाइँफुट्टीराज - महाप्रबन्धक, नेपाल ...

-
कान्तिपुरको कोसेलीमा प्रकाशित २०४२ माघ आचार्य रजनीश काठमाण्डौ आए भन्ने कुरा नेपाल टेलिभिजनमा साँझ आठ बजेको समाचार हेर्दा थाहा भयो । त्यति...
-
आज २३ अप्रिल, विश्व पुस्तक दिवस । ७ कक्षामा पढ्ने बेला मैले चोरेको पुस्तकको कुरो, सान्दर्भिक होला कि त ? कान्तिपुरको कोसेलीमा केही समय अघि...
-
कान्तिपुर कोसेलीमा प्रकाशित बम्बै, २०...... गति रोधक पुढे आहे सडकको किनारामा ट्राफिकको सूचना गाडिएको बोर्डमा मराठीमा लेखिएको थियो, ...
