एसएलसीको हाउगुजी

कोहीकोही मानिसमा अचम्मको क्षमता हुन्छ। उनीहरू मोबाइलको रचिार्ज कार्ड कोट्याएर १४ अंक एकपटक हेरेको भरमा सम्झन सक्छन्। 'आइडेटिक मेमोरी' भनिने दिमागको एउटा तत्त्व बलियो हुने यस्ता मानिस अंक मात्र नभई हरेक कुरा एकदमै मिहिन रूपमा सम्झन सक्छन् भनिन्छ। आममानिसले बुझ्ने भाषामा यसलाई 'फोटोग्राफिक मेमोरी' भनिन्छ। त्यस्ता मानिसलाई देख्दा मलाई डाढ लाग्छ किनभने अंक र मितिका सन्दर्भमा मेरो आफ्नो स्मरणशक्ति झन्डैझन्डै शून्य छ भनिदिए हुन्छ।

राई सर र जीवनको हिसाब

त्यतिबेला हामी पाँच छ कक्षामा पढ्थ्यौं । हाम्रो हिसाव कक्षामा अक्सर घोडाका टापका आवाजहरु गुञ्जिरहेका हुन्थे, टडडकटक.....टडडकटक....। लगाम तानेर जब काउब्वाय बनेको क्लिण्ट इस्टवुडले तिनलाई रोक्न खोज्थ्यो, घोडाहरु आफ्ना अगाडिका दुबै खुटहरु उचालेर जोरसंग हिनहिनाउँथे, हिंहिंहिंहिं......। पाश्र्वमा एकतमासको सङ्गीतले हामीलाई चारैतिरबाट छोप्थ्यो । अगाडि पाँचवट छ वटा घोडामा लामो कपाल पालेका, दाह्रीजुँगे हेर्दै डरलाग्दा अरु काउव्बायहरु दाँत कोट्याइरहेका हुन्थे । क्लिण्ट इस्टवुड सतर्क भएर घोडाबाट ओर्लन्थ्यो र बिजुलीको फूर्तिले आफ्नो पेस्तोल निकाल्थ्यो । ढिच्याँ...ढिच्याँ..ढिच्याँ....गर्दै उसको पेस्तोलले आगो ओकल्न थाल्थ्यो । हेर्दाहेर्दै सबै दुष्टात्माहरु भुइँमा पछारिएका हुन्थे । स्याँस्याँ गर्दै हावा चल्न थाल्थ्यो र बञ्जर जमीनबाट उडेको फुस्रो धूलोले वातावरण धमिलो हुन्थ्यो । तपाईहरुलाई हिसाबको कक्षामा यस्तो कसरी सम्भव छ भन्ने लाग्नु स्वाभाविक हो । किनभने तपाईंहरुलाई राई सरले हिसाब पढाएका थिएनन् । राई सर, अर्थात जब्बर राई । यो २०३४ साल तिरको कुरा हो ।