हारभित्रको जीत

यसपटकको टी ट्वेण्टी विश्वकप क्रिकेट प्रतियोगिताबाट नेपाली क्रिकेटको नयाँ युगको सुरुवात भएको मान्नुपर्छ । नेपाली क्रिकेट टोली विश्वकपका लागि छनौट हुनु आफैमा नै एउटा उपलव्धि थियो । त्यसैबेला देखि सारा नेपाली बंगलादेशमा हुने खेलका लागि उत्साहित भएर कुर्न थालिसकेका थिए । त्यस हिसाबले काउण्टडाउन त त्यही बेला नै शुरु भएको हो । हामी राम्रो प्रदर्शनका लागि आशावादी थियौं । तर साथसाथै अनुभव र सुविधाको तुलनै हुन नसक्ने देशहरुका विरुद्ध हामी चमत्कार गर्न सक्दैनौं भन्ने कुरामा पनि मानसिक रुपले तयार नै थियौं । आखिर जे हुनु थियो, त्यो नै भयो । बंगलादेशसंगको खेलमा हामी पराजित भयौं । अफगानिस्तानसंगको हाम्रो खेल र बंगलादेशसंग हंगकंगको खेलमा चमत्कार नहुने हो भने हामी यसपटक यो भन्दा अघि बढ्ने सम्भावना छैन भने पनि हुन्छ । तर हरेक कालो बादलमा चाँदीको घेरा हुन्छ भन्ने शास्वत भनाइ छ । यो कुरा यहाँ पनि प्रमाणित हुन्छ ।

एसएलसीको हाउगुजी

कोहीकोही मानिसमा अचम्मको क्षमता हुन्छ । उनीहरु मोबाइलको रिचार्ज कार्ड कोट्याएर चौध अंक एकपटक हेरेको भरमा सम्झन सक्छन् । ‘आइडेटिक मेमोरी’ भनिने दिमागको एउटा तत्व बलियो हुने यस्ता मानिसहरु अंकमात्र नभै हरेक कुरा एकदमै मिहीन रुपमा सम्झन सक्छन् भनिन्छ । आम मानिसले बुझ्ने भाषामा यसलाई ‘फोटोग्राफिक मेमोरी’ भनिन्छ । त्यस्ता मानिसहरुलाई देख्दा मलाई डाढो लाग्छ किनभने अंक र मितिको सन्दर्भमा मेरो आफ्नो स्मरण शक्ति झण्डैझण्डै शून्य छ भनिदिए हुन्छ । आफूले किनेको कुनै सामानको मोल कति थियो भन्ने कुरा एक हप्ताभित्र मैले बिर्सिसकेको हुन्छु । मेरो आफ्नो लगायत परिवारको जन्मदिन र साल म कहिले पनि हेक्का राख्न सक्दिनं । कतिसम्म त भने आफ्नो सवारी साधनको नम्वर समेत मलाई सम्झना रहँदैन र निक्कै बेर घोरिएर मात्र म त्यो सम्झन सक्छु । साथीभाइ र इष्टमित्रका फोन नम्वरहरुको त कुरा नै नगरौं ।